تاثیر چشمگیر محبت مادر بر رشد روانی کودک

 

افرادی که در سنین کمتر از یک سال، محبت مادری را تجربه کرده اند، پس از رسیدن به سن بلوغ آسان تر از دیگران با مشکلات زندگی روبرو می شوند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پیشگیری نوین به نقل از نیویورک تایمز، نتایج مطالعات روانشناسان دانشگاه ایالتی ردآیلند آمریکا نشان می دهد انسان ها در هر محیط اجتماعی که متولد شوند، اگر زمانی که کمتر از هشت ماه دارند ، محبت مادری را تجربه کنند، در سن بلوغ، کمترین میزان خشونت، اضطراب و مشکلات روحی روانی را تجربه خواهند کرد.

این درحالی است که نتایج تحقیق دانشمندان دانشگاه ردآیلند نشان می دهد تفاوت چندانی در خلق و خوی دوران بلوغ افرادی که پیش از هشت ماهگی محبت اندک مادر را تجربه کرده اند وجود ندارد.

کودکی که محبت اندکی دریافت کرده است و به بیماری " کمبود محبت "  مبتلاست معمولا ترسو، خجول، ضعیف، بدبین، گوشه گیر، بی علاقه، پژمرده و حتی مریض بار می آید و کودکی که بر اثر اختلافات خانوادگی از آغوش گرم مادر و محبت های پدر محروم شده به بیماری های شدید روانی مبتلا می شود و علاقه دارد از اجتماع کناره بگیرد.

کودک درونگرا روزها آرام و بی تفاوت در گوشه ای می نشیند، غمگین است و لبخندی مصنوعی بر لب دارد.

کودکان به محبتی نیازمندند که آثار آن را در رفتار والدین مشاهده و لمس نمایند. محبت های قلبی والدین نسبت به کودکان باید در نوازش ها، بوسه ها، در آغوش گرفتن ها، تبسم ها و حتی آهنگ محبت آمیز سخنان والدین مشاهده شود.

بنابراین والدین باید دوست داشتن و علاقه خویش را در رفتار نشان داده و ابراز نمایند، محبت را باید از دل به زبان و عمل آورند تا کودک آن را احساس و لمس کند