---

 

 

اگر ما نتوانیم و یا نخواهیم گاهی اوقات به شیوه ای درست و سالم  یک کمی غصه بخوریم ،  تمایل پیدا می‌کنیم که ‌این ناراحتی  را از طریق روش‌هایی که اغلب مشکل‌ساز هستند به شکل مشکلات جسمانی، روانی، هیجانی یا رفتاری بروز دهیم.

برای مثال خشم ابراز نشده ، ممکن است به شکل افسردگی، وسواس، کودک آزاری، و یا گاهی اعتیاد؛ و احتمالاً کاهش واکنش ایمنی بدن ظاهر گردد.

از بدو تولد در بعضی خانواده‌ها قوانینی وجود دارد که ظاهرا خوب و مناسب است ، ولی برای تمام آدم ها ، با خصوصیات متفاوت شخصیتی ، قابل اجرا نمی باشد. این قوانین ، گاهی در باطن ، دارای عواقب ناخوشایندی است که می توانست در همان ابتدا ، با کمی ابراز ناراحتی رفع گردد.

برای مثال:

1- صحبت کردن راحت درباره ی مشکلات یا بیان آزادانه ی احساس، کارخوبی نیست.

2- هیچ گاه و در هیچ شرایطی خودخواه نباشید.

3- همیشه قوی، خوب، کامل و شاد باشید.

4- خوب نیست که بازیگوش و بشاش باشید.

5- وضع موجود را بر هم نزنید.

ترس آشکار نشده ، ممکن است به اختلالات اضطرابی، بی خوابی، بی نظمی ضربان قلب، مشکلات جنسی، و... منجر شود.

شرم و خجالت ظاهر نشده، ممکن است به غفلت از خود، وسواس و اعتیاد، رفتارهای خودتخریب‌گر، مشکلات جنسی و دیگر بیماری‌های مزمن منجر می‌گردد.

احساس‌های ما فقط درون ذهن روی نمی‌دهند؛ بلکه موجب واکنش های پیچیده ی جسمی نیز می‌شوند.

پژوهش‌ها نشان می‌دهند، که نوشتن و به مشارکت گذاشتن احساسات، سیستم ایمنی بدن را قوی می‌کند.

در یک مطالعه ،  25 فرد بزرگسال خاطرات خود را از حوادث و رویدادهای مزاحم و آشفته کننده زندگی شان که در مدت 5 روز گذشته برای آن‌ها روی داده بود یادداشت کرده و احساس خود را درباره هر یک از آن‌ها نوشتند.

25 نفر دیگر فقط به حفظ خاطرات حوادث زندگی شان بسنده کردند. واکنش های ایمنی هر دو گروه در شش هفته و شش ماه بعد اندازه گیری گردید و با واکنش ایمنی آن‌ها در قبل از شروع پژوهش مقایسه شد.

پاسخ‌های ایمنی گروه اول بهبود پیدا کرده بود درحالیکه در پاسخ‌های ایمنی گروه دوم هیچ تغییری روی نداده بود. مطالعاتی از این قبیل به همراه مشاهدات بالینی؛ خاطر نشان می‌سازند که وقتی ما به روش سالمی در مقابل ناراحتی ها برخورد  نمی‌کنیم ، یا به عبارتی وقتی به خود حقیقی مان اجازه بروز نمی‌دهیم،اغلب دچار بیماری می‌شویم.

در ادامه ی مقاله ، راه های متفاوت ابراز خشم را اجمالا مورد بررسی قرار می دهیم :

شیوه های ابراز خشم در افراد با هم فرق دارند. دانستن و تأمّل در شیوه های ابراز خشم ، می تواند ما را در بازشناسی خشم خود و دیگران كمك كند تا واقع بینانه تر به اداره ی آن بپردازیم. در ذیل، این شیوه ها ذكر می شوند.

1- واپس رانی و سركوب: خشم در اینجا به ناخودآگاه فرستاده می شود.

 

2- جابه جایی: خشم ، به شیء یا فردی كه عامل اصلی خشم نیست منتقل می شود؛ مثلا، كارمندی كه از دست رئیس خود عصبانی است، به اشیا لگد می زند یا خشم خود را سر همسر و فرزندان خود خالی می كند.

 

3- گریستن و خندیدن: خشمی كه تخلیه هیجانی و كلامی نشده است به شكل گریه ظاهر می شود. ممكن است این خشم با ابراز كلامی نیز همراه باشد. البته گاهی نیز خشم با شوخی، كنایه و جوك ابراز می گردد و فرد به باد استهزا گرفته می شود.

 

4- واكنش افراطی: فرد نسبت به عمل فرد مقابل واكنش بیش از حد نشان می دهد كه با كرده ی فرد تناسب ندارد.

 

5- رویارویی مثبت: پاسخ مستقیم، صریح و قاطع فرد نسبت به عامل خشم و بیان احساس و دلایل برانگیخته شدن خشم خود.

 

6- پاسخ انفعالی: فرد خشم خود را به طور واضح و مستقیم ابراز نمی كند كه این قسم در انواع گوناگونی ظاهر می شود:

الف) خشونت انفعالی: در حضور دوست اعتراض نمی كند، اما در غیابش اقدام به تخریب اموال او و... می زند.

ب) رفتار مخفیانه: غیبت، ناسزاگویی زیرلب، سكوت، پرهیز از تماس چشمی، تحقیر، شكایت، فریب كاری و سخن چینی.

ج) بازی دادن: در اینجا، فرد به تخریب روابط، تمارض و تحریك دیگران به اعمال خشونت و كنار كشیدن می پردازد.

د) از خود گذشتگی: فرد به كمك فراوان طرف مقابل می پردازد، اما از او كمكی نمی پذیرد.

هـ) رفتارهای وسواسگرانه: اعتیاد، تعصّب، انتقادجویی و سرزنش از این قبیل اند.

 

7- انكار: بسیار دیده شده كه افراد عصبانی منكر عصبانیت خود هستند. این واكنش گرچه به ظاهر خبر از تعادل عاطفی فرد در قبال دیگران می دهد، اما همان طور که در ابتدای مقاله عرض شد ، معرّف حقیقت نیست.

 

8- انفجار مستقیم (خشم فعّال): انفجار خشم در این حالت همانند آتشفشانی است كه مواد مذاب آن جز ویرانی اطراف خود، ثمر دیگری ندارد.

 

9- فرافكنی: در اینجا، فرد مرتب خشم خود را به دیگران نسبت می دهد و دیگران را خشمگین می شمارد.

 

در انتهای مقاله  می توان گفت:

ابرازخشم ازچند وجه خارج نیست:

الف. درون ریزی و سركوب: این امر منشأ بیماری های گوناگون روانی مثل افسردگی و روان تنی (زخم معده و مانند آن) می شود و در درازمدت می تواند به كینه و تلخی عمیقی منجر شود كه نگرش فرد را نسبت به خود و محیطش با طرز فكر منفی اش تحت تأثیر قرار می دهد.

ب. خالی كردن به سر دیگران (مستقیم و غیرمستقیم): این كار موجب صدمات بدنی و روحی و خدشه دار شدن روابط بین فردی می گردد.

ج. پذیرش، كنترل و جهت دادن مثبت به خشم: با این كار، این انرژی عظیم را مهار می كنیم و در پیشبرد اهداف سازنده از آن سود می بریم.

 

 

نظرات شما عزیزان: