این آزمایش در یکی از خانه های سالمند ان انجام شد و در نتیجه آن دیگاه روانشناسان را تغییرداد.بیشتر مردم از این آزمایش و نتایج آن بی خبرند .دراین خانه سالمندان پیرمردها و پیرزن هایی زندگی می کردند که بیشتر آنها دچار بیماریهای گوناگویی بودند و تنها برای چندماه نقش میهمان را دراین خانه سالمندان بازی می کردند.تمام میهمانان این خانه می دانستند که دیگر مدت زیادی زرق و برق دنیا را نخواهند دید و نیز کارکنان این خانه(خانه سالمندان) یا همان میزبانان از این موضوع با خبربودند . لذا تمام تلاش خود را را می کردند تا این چند صباح باقی مانده را در آرامش سپری کنند  این روند ادامه داشت تا اینکه روزی یکی از اساتید روان شناسی با یک وانت پر از گل وارد خانه سالمندان شدوآزمایشی را انجام داد.

استادروانشناس سالمندان را به دو گروه تقسیم کرد به گروه اول تعدادی گل با گلدان داد و از آنها خواست تا مسئولیت نگهداری آنها را بپذیرند و به آنها آموزش داد تا به گلها آب بدهند ،چه ساعاتی آنها را در معرض آفتاب قراردهند چه موقعی به آنها گرما برسانند ،چگونه به آنها کود دهند ،چگونه به آنها سم و ضد آفت برنند و چگونه از آنها مراقیت کنند ،از آنها خواست تا مسئولیت پذیر باشند و با هم در نگهداری بهتر گلها به رقابت بپردازند.

گروه دوم را نیز به اتاقهای خود برد و در کنار پنجره هرکدام یک گل و گلدان قرار داد و به آنها گفت : اگر مایل یودید می توانید مسئولیت مراقبت از آنها را بپذیرید و اگر هم تمایلی نداشتید اهمیتی ندارد . استاد روانشناس چندماهی به بررسی این آزمایش پرداخت و نتایج آن باعث شگفتی او گردید.

او مشاهد کرد که گروه اول در طول مدت مراقبت از گلها وضعیت جسمی بهتری را نشان می دهند و مانند روزهای قبل تمام روز را در تختخواب خود به انتظار مرگ نمی نشینند ،رفتارهای آنان نیز نسبت به قبل بهتر شده بود و همانند سابق بهانه گیر و پرخاش نمی کردند ،تغذیه شان هم بهتر شده بود و نسبت به قبل غذای بیشتری می خوردند و حتی مصرف داروهای آنها نیز کم شده بود .درحالی که درگروه دوم تغییر خاصی مشاهده نشد.

استاد روانشناس بعد از 6ماه پرونده دو گروه را با هم مقایسه کرد ومتوجه شد که آمار مرگ ومیر گروه دوم 30%بیشتر از گروه اول بوده و گروه اول از نظر روحی انسانهایی به مراتب شادتر و امیدوارتر از گروه دوم بودند.

در پایان آزمایش استاد روانشناس می نویسد:

بعلت اینکه در زندگی گروه اول هدفی به وجود آمد ،طول عمر و شادابی آنها نیز بیشتر گردید و نداشتن در گروه دو هیچ گونه تغییری در روند زندگی شان بوجود نیاورد.

او نوشته خود را با این جمله تمام کرد:هنگامی که یک زندگی ،مسئولیت وبار  زندگی دیگر را به دوش می کشد ،قدرت، صبر،همت و امید آن چند برابر شده و زندگی شیرین تر می شود

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: